Astronomia est una ex vetustissimis scientiis. Ab antiquis temporibus, homines caelum spectaverunt ut tempora agri colendi cognoscerent, navigationem dirigerent, et mysteria universi explorarent. In Mesopotamia et Aegypto antiqua, sacerdotes stellas observabant et calendaria creabant.

Graeci antiquissimi, sicut Pythagoras et Aristoteles, tentaverunt explicare motus caelestes. Postea, Ptolemaeus systema geocentricum proposuit, in quo Terra centrum universi esse putabatur. Hoc systema per multa saecula acceptum fuit.

Sed saeculo XVI, Nicolaus Copernicus novam theoriam proposuit: Solem esse centrum systematis solaris. Haec idea, postea confirmata a Galileo Galilei per telescopium, multum controversiae creavit. Galileo etiam lunam et planetas observavit, demonstrans eos non esse sphaeras perfectas, ut antiqui credebant.

Isaacus Newton, per legem gravitatis, explanavit cur planetae circa Solem moveantur. Haec fundamenta posuerunt pro astronomia moderna. In saeculo XX, telescopia gigantica et exploratio spatialis dederunt nobis imagines galaxiarum, nebularum, et forsan etiam exoplanetarum.

Nunc, cum telescopio James Webb et aliis instrumentis, homines quaerunt responsa de origine universi, materia obscura, et vita extra Terram. Astronomia non est tantum de stellis: est inquisitio de loco nostro in immensitate caeli.